Waar er ‘gemenst’ wordt…
Ik zit op den trein met een enkeltje naar Antwerpen-Berchem.
In een rijtuig van 2e klasse zit ik op de eerste rij.
Raam per raam ontdek ik de B-kant van het leven.
Barakken, rommel, grassprieten ver boven de voorgeschreven lengte.
“Ma jong toch, we zijn toch echt op ons best als we effe niet opletten,” denk ik.
Langs de A-zijde ziet het er net even anders uit.
Ik smul van de echtheid van de achtergevels.
En ook hier in dit rijtuig wordt er ‘gemenst’.
Het ON – OFF pact
Mijn medereizigers deel ik op in dwarsliggers en spoorstaven.
Toegegeven, in den trein ben ik fan van de dwarsliggers die op OFF staan met semi-norse blik.
Straks als ze uitstappen doen ze het weer, nu even niet.
De Duracell-babbelaars praten het hele rijtuig vol per opbod, tot aan de nok.
Binnensmonds mompel ik een pleidooi voor meer stilte en, oh ja, accijnzen op woorden.
Stillekes rangeer ik mezelf tussen de dwarsliggers en denk ’santé’ fellow zwijgers. Ik bevestig het pact.
Straks als ik uitstap doe ik het weer.
Tot t’ON